συμφυτικός

-ή, -ό / συμφυτικός, -ή, -όν, ΝΑ [σύμφυτος]

αυτός που επιφέρει σύμφυση

νεοελλ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη σύμφυση

2. ιατρ. (για φλεγμονή) αυτή που προκαλεί συμφύσεις μεταξύ οργάνων ή ιστών τού σώματος, οι οποίοι είναι φυσιολογικά χωριστοί (α. «συμφυτική πλευρίτιδα» β. «συμφυτική περικαρδίτιδα»)

αρχ.

(για πληγή) αυτός που τείνει να επουλωθεί.